De aanloop
Als er straks in Piansoave zitten en er tijd over is, dan zal ik hier het verhaal van Piansoave uitgebreider posten maar nu eerst een korte versie.
Het verhaal start in 2016 als we op vakantie naar Italie gaan; vliegen op Milaan waar we Ries zijn verjaardag vieren, dan door naar de ligurische Alpen om daar een paar dagen te wandelen en op de terugweg door de Piemonte (Piansoave) langs Gerbrig en Berend om daarna weer naar Milaan te gaan. Piansoave, veel is het niet, rustig, aangenaam.....
huis van Gerbrig en Berend (en Theo en Ingrid maar dat wisten we toen nog niet)
Schuin tegenover Gerbrig en Berend is een huis te koop. We zijn er eens om heen gelopen en hebben vervolgens uren zitten fantaseren wat je er allemaal mee zou kunnen - een 4 persoons terrasje of een fietswinkel of..... Ach ja, het bleef even bij dromen.
het huis dat te koop staat
de schuur die er bij hoort
In 2018 gingen Gerbrig en Berend trouwen en dat gebeurde in de Piemonte en zo waren we er weer in Piansoave en nogsteeds was het pand te koop en weer werd er verder gedroomd.
de trouwerij aan de rand van het dorp
Piansoave
De dromen doven niet uit en we besluiten september 2019 toch nog eens langs te rijden. We spreken af met Frans en Francien (de buren). Zij hebben een sleutel van het pand. Zo zouden we dus ook even naar binnen kunnen en we kunnen gelijk eens kennis maken met mogelijke toekomstige buren. De rest van de week brengen we door met wandelen, de regio verkennen en vooral genieten van de uitzichten en het lekkere eten.
het huis ligt er nog zoals we het kennen van het jaar ervoor met links het huis van Frans en Francien.
Een kijkje langs alle huizen. Ze blijken allen van 1 familie geweest te zijn waarbij de ouders voor hun kinderen steeds een huisje bij bouwden.
Achterhuis zijn geen ramen en slechts een smalle strook tuin die vol staat met wijnranken...
De witte schuur hoort er ook bij - nog geen idee wat we daar mee moeten.
Het "plein" (inclusief de weg) en het schuurtje tegenover blijken erbij te horen. Het schuurtje bevat nog een leuke verrassing.
tsja en zou je met twee huizen zitten die nu praktisch nog één zijn. Doel is ze dan weer te splitsen. Eén voor onszelf en één voor een gemeenschappelijk doel. Dit pand zal de gemeenschappelijke worden (met zijn 4 kamers, een keuken en badkamer).
En deze wordt dan voor ons - twee ruime kamers en een badkamer.
Natuurlijk krijgen jullie ook wat van binnen te zien.
Van binnen is het strak, heel erg strak want er moest industrie komen en dan moet het picobello zijn voor de vergunning. Het is nog wat wit maar daar kan vlot wat aan gedaan worden.
Elk raam met enkel glas heeft nog ijzerwerk en een houten luik.
Beide huizen hebben een trappenhuis genoeg voor een hele school
De keuken
Even filosoferen wat er met de schuur zou kunnen. Daar gaan we nog eens een nachtje over slapen.
Wauw wat een gaaf dak
En dan de verrassing; in het oude hok blijkt een grote houtoven te zitten. Volgens Frans is de schoorsteen weg gehaald ivm lekkage. Daar moeten we maar eens iemand naar laten kijken als we he kopen want dit is wel erg leuk.
Het gesprek met de buren rechts en linksvoor verloopt erg prettig en daarmee staan de lichten op groen voor een avontuur, een huis kopen in Italië. Hoe gaat het bieden? Hoe ver willen de huidige eigenaren dalen want de oorspronkelijke vraagprijs ligt veel te hoog. Of we ergens anders willen kijken vraagt de makelaar? Nou nee, het is Piansoave of niet. Het bieden kan beginnen.
Het bieden begon in de het coronatijdperk. Na enig heen en weer geapp en gemail kwamen we tot overeenstemming en tsja - wat nu? We mochten er niet heen om definitieve koopcontract te tekenen. Wachten tot we wel mogen duurt de verkoper te lang dus maar tekenen middels een volmacht voor de makelaar. Een afspraak gemaakt bij een Nederlandse notaris om een volmacht van de notaris in Italie te laten tekenen. Vervolgens naar de rechtbank voor een apostille, een soort verklaring dat onze notaris echt is en dan de boel opsturen en afwachten.
De apostille
Deel uit de volmacht over de percelen die de makelaar voor ons mag kopen.
Ondertussen een appgroep Piansoave aangemaakt met de "buurt". Zo bleven we toch een beetje op de hoogte en kregen we zo nu en dan een foto van vroeger en delen uit "het dagboek van Frans en Francine". Erg leuk om ons huis zo al wat te laten leven.
6 juli 2020 was het dan zover! Om er toch een beetje bij te zijn, ging buurman Frans ook naar de notaris om "een oogje in het zeil te houden" want het blijft toch spannend om een makelaar, die je nog nooit gezien het, met een volmacht te laten tekenen, maar HET IS GELUKT!
De twee verkopende broers en de notaris, leuk om ze eens te zien, want geen van allen zagen we eerder. (Foto: buurman Frans)
Vanaf nu kunnen plannen gaan maken wat we de eerste keer mee moeten nemen. Via de Lidl kopen we onze eerste inductie kookplaat en nog wat keuken gadgets en binnenkort naar mijn ouders om te kijken wat zij nog hebben "foar Ytaalje".